آبي ترين خيال

هر جا رو بگردي حکايتايي مث حکايتاي گلستان پيدا نميکني من که از خوندنشون خيلي کيف ميکنم

دو کس مردند و حسرت بردند آنکه داشت و نخورد و آنکه دانست و نکرد(حکايت 106)

وگفت به صحرا شدم عشق باريده بود و زمين تر شده بود چنانچه پاي مرد به گلزار فرو ميشد پاي من به عشق فرو ميشد