آبي ترين خيال

 خیلی وقته تو این وبلاگ ننوشتم امروز اتفاقی اومدم پای گوگل و دلم هوای وبلاگمو کرد فکر می کنم تو این مدت همه چی عوض شده کن فیکون!!!

خلاصه اینکه خوبیه این وبلاگا اینه که خاطرات آدمو جمع می کنه بعد مثل الان وقتی ی سال بعد یا چند سال بعد میای وبلاگت از این همه تغییر خوب و بد تو خودت تعجب می کنی!دوست دارم یکی از شعرای سعدی رو بذارم که خیلی دوسش دارم

کلا شعرای سعدی با یه آهنگ ملایم بی کلام خوشگل خیییلی می چسبه!تا بازدید بعدی بدرود!...

عشق دردانه است و من غواص و دریا میکده    سر فرو بردم درآنجا تا کجا سربرکنم

چو بستی در به روی من به کوی صبر رو کردم   چو درمانم نبخشیدی به درد خویش خو کردم

چرا رو در تو آرم من که خود را گم کنم در تو      بخود باز آمدم نقش تو در خود جستجو کردم

خیالت ساده دل تر بود و با ما از تو یکروتر       من اینها هر دو با آیینه ی دل رو به رو کردم

صفايي بود ديشب با خيالت خلوت دل را       ولي من باز پنهاني تو را هم آرزو کردم

آه که مي زند برون از سر و سينه موج خون 

 من چه کنم که از درون دست تو مي کشد کمان

پيش تو جامه در برم نعره زند که بر درم   

 آمدمت که بنگرم گريه نميدمد امان

نامدگان و رفتگان از دو کرانه زمان                 سوي تو مي دوند هان اي تو هميشه در ميان

در چمن تو مي چرد آهوي دشت آسمان          گرد سر تو مي پرد باز سپيد کهکشان

هر چه به گرد خويشتن مي نگرم در اين چمن        آينه ي ضمير من جز تو نمي دهد نشان

نه چندان بزرگم

 که کوچک بيابم  خودم را

نه آنقدر کوچک که خود را بزرگ....

گريز از ميانمايگي

آرزويي بزرگ است؟

حکايت کن از بمب هايي که من خواب بودم،و افتاد

حکايت کن از گونه هايي که من خواب بودم و تر شد

بگو چند مرغابي از روي دريا پريدند

 در آن گير و داري که چرخ زره پوش از روي روياي کودک گذر داشت

قناري نخ زرد آواز خود را به پاي چه احساس آرامشي بست

بگو در بنادر چه اجناس معصومي از راه وارد شد

 چه علمي به موسيقي مثبت بوي باروت پي برد!!!...

گرت زدست برآيد چو نخل باش کريم       ورت ز دست نيايد چو سرو باش آزاد

از چه دلتنگ شدي؟

دلخوشي ها کم نيست!

مثلا اين خورشيد، کودک پس فردا ،کفتر اين هفته

 يک نفر ديشب مرد!

 و هنوز نان گندم خوب است...

وهنوز آب ميريزد پايين اسب ها مينوشند

قطره ها در جريان

برف بر دوش سکوت

و زمان روي ستون فقرات گل ياس....

صورتگران چين همه انگار خوانده اند          زيبا شناسي نطري پيش چشم تو

با تيشه خيالم تراشيده ام تورا                                  در هر بتي که ساخته ام ديده ام تورا 

روياي آشناي شب و روز و عمر                                   در خواب هاي کودکي ام ديده ام تورا     

از هر نظر تو عين پسند دل مني                                 هم ديده هم نديده پسنديده ام تورا

زيپا پرستي دل من بي دليل نيست                             زيرا به اين دليل پسنديده ام تورا

از شعر و استعاره و تشبيه برتري                                 با هيچ کس به جز تو نسنجيده ام تورا

 قيصر امين پور

در ابعاد اين عصر خاموش

من از طعم تصنيف در متن ادراک يک کوچه تنهاترم

 بيا تا برايت بگويم چه اندازه تنهايي من بزرگ است

و تنهايي من شبيهخون حجم تو را پيش بيني نميکرد

و خاصيت عشق اينست

با بال شوق ذره به خورشيد مي رسد                پرواز دل به سوي خدا مي برد مرا